19 juni, Lake powell
Door: Astrid Vreeburg
Blijf op de hoogte en volg astrid
19 Juni 2016 | Verenigde Staten, Page
We zijn na een redelijk goede nachtrust vanmorgen vertrokken uit Zion om via de mooie highway 9 to Carmel te rijden, veel groen en rotspartijen. Nabij Lake Powell veranderde de structuur van de rotsen en kleurden de rotsen rood, een werkelijk prachtig gezicht, vooral er ook veel groen tegen groeiden was het een plaatje zo mooi! Daar we een uur te vroeg bij het hotel waren aangekomen en er nog niet in konden zijn we gelijk doorgereden naar upper antylope canyon, daar konden we na een half uur mee met de gids, we werden allemaal achter in de bak per Pick up naar de canyon gebracht, door zand en kuilen. De antilope canyon is het best te omschrijven als een rotsspleet, op sommige plekken smaller dan een meter, prachtig met gewelven alsof het de zee is, soms wat donker dan weer met een smal reepje zonlicht waardoor er prachtigste kleuren en vormen te zien zijn. Wat op valt is dat de lucht hier zo intens(bijna turquoise) blauw is en in de steden veel lichter, het schijnt te komen doordat er hier veel minder auto’s rijden dus de lucht veel minder vervuild is. Na de antilope canyon wat zo’n anderhalf uur duurden, zijn we naar het hotel gereden om in te checken om vervolgens gelijk naar horse shoe blend gegaan, maar deze plek kan ik bijna niet omschrijven. Het is werkelijk een sprookje, niet te begrijpen dat er rotsen staan met groene planten er tussen die bijna nooit water krijgen met vandaag bijvoorbeeld een temperatuur van 41 graden, ook nog is in rood zand staan dus totaal geen vruchtbare bodem hebben. Ik ben op een rots gaan zitten uit de snikhete zon en er kwamen tranen en kon niet stoppen met huilen, deze plek deed iets met mij ik kan het gevoel niet omschrijven, maar wat ik daar zag een enorme klif, en diep beneden ons in het midden een grote rots en daar omheen water (de Colorado river) in een vorm vaan een hoefijzer, echt een droom van een plek. Ik ben op een hele hoge rots gaan staan heb mijn armen gespreid, dat moment maakte me zo gelukkig. Daarna moesten we weer anderhalve mijl naar boven(uiteraard ook anderhalve mijl naar beneden gelopen) door rul zand en stenen dat ging me erg slecht af door de hoge temperatuur en geen drinken mee genomen(echt dom) dus ben boven op een bankje gaan liggen, kreeg wat water op mijn hoofd en langzaam weer wat bijgekomen en naar de auto gelopen! Daarna zijn we nog een waterscooter bij gaan bestellen voor morgen daar het toch leuker en fijner is om apart te gaan, zodat Peter niet belemmert wordt door mijn gejammer achterop en ieder onze eigen snelheid kan gaan bepalen. We werden erg enthousiast ontvangen, want wij waren die Nederlanders die via Facebook al maanden communiceerde met hun en de waterscooter hadden gereserveerd, dat vonden ze zo geweldig! Daarna eindelijk de tijd genomen om wat te gaan eten, en voelden toen wel dat we enorm veel gedaan hadden vandaag. Terug in ons hotel wilde Peter wat foto,s op de laptop zetten, maar even daarvoor was er een bus met chinezen aangekomen en nu ligt wifi gelijk plat!